به پاکان کز آلایشم دور دار / وگر زلتی رفت معذور دار

مشخصات فایل برنامه معرفت سی‌ام تیرماه ۱۳۹۱

موضوع برنامه: به پاکان کز آلایشم دور دار / وگر زلتی رفت معذور دار

عنوان این فصل: شرح اشعار سعدی شیرازی

مدت زمان برنامه: ۴۳ دقیقه

حجم فایل ویدئویی: ۱۱۳ مگابایت (MP4)

حجم فایل صوتی: ۱۷ مگابایت (MP3)

مختصری از متن برنامه:

مواعظ سعدی

به پاکان کز آلایشم دور دار         وگر زلتی رفت معذور دار

به پیران پشت از عبادت دو تا        ز شرم گنه دیده بر پشت پا

که چشمم ز روی سعادت مبند        زبانم به وقت شهادت مبند

چراغ یقینم فرا راه دار            ز بد کردنم دست کوتاه دار

بگردان ز نادیدنی دیده‌ام             مده دست بر ناپسندیده‌ام

من آن ذره‌ام در هوای تو نیست       وجود و عدم ز احتقارم یکی است

ز خورشید لطفت شعاعی بسم           که جز در شعاعت نبیند کسم

مرا گر بگیری به انصاف و داد           بنالم که عفوم نه این وعده داد

خدایا به ذلت مران از درم             که صورت نبندد دری دیگرم

ور از جهل غایب شدم روز چند        کنون کآمدم در به رویم مبند

شیخ اجل در هر بیتی از ابیاتی که قرائت فرمودید، یک باب را مفتوح کرده است. وقتی که می‌فرماید خدایا مرا حال زاری بده؛ از خداوند می‌خواهد که به او حال عبادت دهد. اصلا خود همین که تو به من حال عبادت بده، عبادت است. اساس عبادت همین است که من بفهمم همین حال عبادت را هم خداوند به من داده است. این بیت من را یاد سخنی از یک عارف بزرگ انداخت که فرمود: ما یقدر العبد  علی ذکر الله ما لم یُذکّره الله. یعنی هیچ انسانی توانایی ذکر حق را ندارد مگر اینکه خدا متذکرش کند.

اگر من به خود واگذاشته شده باشم، شاید هیچ وقت توفیق اینکه ذکر حق را بگویم، نداشته باشم. بنابراین همین که من حال عبادت و ذکر پیدا می‌کنم بدلیل این است که خداوند این حال را در من می‌آورد.