خودت را عقل کلّ ندان
ما می‌کوشیم تا خطاهای گذشتگان را اصلاح کنیم. آیا احتمال نمی‌دهیم که آیندگان هم بیایند و خطاهای ما را اصلاح کنند؟ اگر احتمال بدهیم، دیگر خودمان را عقل کل نمی‌دانیم. اگر خود را عقل کلّ ندانیم، متواضع می‌شویم. اگر متواضع شدیم، غرور را از خود دور می‌کنیم. هنگامی که غرور از ما دور شد، نمی‌گوییم «همینی که من می‌گویم درست است و مابقی غلط»
ما همیشه باید چند بُعدی نگاه کنیم. انسان‌های تک بُعدی خطرناک هستند. آیا می‌خواهی تک بُعدی باشی و بگویی «این است و جز این نیست» یا چند بُعدی باشی و بگویی «این است جز این هم احتمال دارد که باشد»
