تعادل درون و برون، راه کمال است

انسان به خود تذکر داشته باشد، یعنی انسان خودشناسی خود را فراموش نکند. تذکر و نصیحت فایده‌ای ندارد. انسان وقتی می‌تواند به عالم معنا راه پیدا کند که خود را بشناسد. البته، اشتغال‌های روزمره فراوان وجود دارد که باعث می‌شود انسان مجال کمتری پیدا کند و بیندیشد. یکی از مهمترین مسائل تعادل بین درون و برون است.

در خود اندیشیدن و در خود فرو رفتن لازم است، اما نه به این شکل که انسان در خود فرو رود و از عالم بیرون غافل شود. به همان اندازه که اشتغال محض به بیرون و غافل شدن از درون خطرناک است، در خود فرو رفتن و از بیرون غافل بودن هم خطرناک است. انسان هم جنبه درون و هم جنبه بیرون، هم بدن و هم روح دارد که هر دو محتاج غذا هستند. انسان به همان اندازه که به بیرون می‌اندیشد و باید اشتغال‌های بیرون و جهان پیرامون را بشناسد، باید جهان درون خود را هم بشناسد، پس باید فرصتی برای درون‌اندیشی داشته باشد.

کسانی که در درون فرو می‌روند و از بیرون غافل هستند به جایی نمی‌رسند و خود را در حصاری زندانی می‌کنند. کسانی که فقط به بیرون می‌اندیشند و از درون غافل هستند هم مثل حیوانی زندگی می‌کنند و اصلاً به شخصیت خود واقف نیستند. انسان باید تعادل بین درون و برون برقرار کند و به همان اندازه که باید جهان پیرامون را بشناسد، باید جهان درون را هم به درستی بشناسد. این انسان، انسان معتدلی است که می‌تواند راه کمال را طی کند.

• ویدئوهای بیشتر مربوط به مساله خودشناسی در بخش ویژه برنامه معرفت «اینجا بزنید»