سالک به حکم اینکه راه حقیقت را طی می‌کند، ممکن است بعضی از ملاحظات دنیوی را نکند. به عبارت دیگر بعضی تعارف‌ها را نکند. سالک، «حق» را می‌گوید و انجام می‌دهد که گاهی موجب بدنامی عارف می‌شود. در نظر کسانی که راه معرفت را نپیموده‌اند «بدنام» می‌شود.
بزرگان اهل معرفت در نظر کسانی که خشک اندیش و متحجّر بودند، خوش‌نام نبودند. به همین جهت خیلی از عرفاء بر دار رفتند. عین‌القضات همدانی سوخته می‌شود و خاکسترش بر باد می‌رود. حلاج به دار آویخته می‌شود. ابن سینا تکفیر می‌شود.
علت خوش نام نبودن‌شان در نظر خشک اندیشان و کوته فکران این بود که آنها نمی‌توانستند مقام آنها (عرفاء) را بفهمند. هنوز هم بعضی حافظ را هزره و شراب خواره و می‌خواره می‌دانند.
ویدئوی «بدنامی عارف» فرازی از برنامه پخش شده در بیست و ششم فروردین ۱۳۹۰ است.
