حواس انسان، دریچه ای به زیبایی ها

دل دریچه دلبری است

دیده را فایده آن است که دلبر بیند    ور نبیند چه بود فایده بینایی را

اگر انسان، دلبر را نبیند با چشم چه می‌خواهد ببیند؛ اگر بینایی چیزهایی را بخواهد ببیند که زیبایی ندارد بلکه تنفر آور است، چه سودی دارد؟ سود بینایی در این است که چیزهایی را ببیند که دلت را می‌برد. بینایی دریچه‌ای است که دلبری را برای شما بگشاید. دلبرها دل ببرند. دل، دریچه‌ای است که باب دلبری را می‌گشاید و اگر این دیده نبود، دلبری هم نبود.

گوش هم دریچه‌ای است که صداهای دلبری را می‌شنود. نغمه‌های خوش، وعده‌های خوب، سخنان زیبا، سخنان پندآموز، موسیقی خوب برای شما دلبری می‌کنند. همه دریچه‌های حواس برای این است که راه دلبری باز شود و الا اگر باب نفرت و تنفر و بدی باز باشد، حواس چه سودی دارد؟ حواس ما چه نعمت بزرگی است. ذائقه برای این است که طعم‌های خوب را بچشد، اگر تلخی بخواهد بچشد، ذائقه چرا خوب باشد؟

شامّه (بویایی) برای این است که روایح طیبه و بوهای خوش را ببوید، اگر بنا بود که فقط بوی بد بچشد چه سودی داشت؟ تمام این حواس ما دریچه‌هایی است که به زیبایی گشوده می‌شود. طعم خوب، رنگ خوب، دلبری خوب، صدای خوب، سخن خوب و.. این‌ها دریچه‌هایی است که به سوی زیبایی‌ها گشوده می‌شود. دل دریچه دلبری است.