معنی الست بربکم
آیه شریفه {ألستُ بربّکم} را اکثرا دیده ایم اما معنی الست بربکم چیست؟ عالم الست، از آیه کریمه قرآن گرفته شده است که می فرماید: {ألستُ بربّکم قالوا بلی} این عالم، دهلیز و تنگناست. در عالم الست خداوند با زبان وجود صحبت کرد. وجود، زبان دارد و اساسا زبان، از آنِ وجود است. انسان ها در عالم الست به زبان وجود، با تمام هستی خود این صدای {الست بربکم قالوا بلی} را درک کردند. وجود خودشان گوش بود و این صدا را از مکمن غیب شنیدند.
الست بربکم یعنی شما «ربّ» نیستید. شما پرتو من هستید ذات من نیستید. همه انسان ها «قالوا»؛ این عالم، عالم تدریج است. در این زمانی که هستیم همه ازل و ابد وجود ندارد. همیشه در بیش از یک لحظه زندگی نمی کنیم. در عالم الست ازل و ابد جمع است. آنچه در زمان هست نیز در آنجا یکجا جمع است. زبان ما از حرف و صوت و نفس است اما زبان وجود، بسیار صریح و رسا و بلیغ است.
معنی الست بربکم عجز وجودی نسبت به ذات حق تبارک و تعالی است. در آن عالم، اعتراف کردند و سپس تنزل کردند و آمدند به این عالم که پر است از محدودیت ها و تنگناها؛ که باید از این منفذ تنگ عالم عبور کنند. عالم ازل و الست یکی است و اگر «الست» به کار می بریم به لحاظ این است که در قرآن به کار رفته است. به این پرسش ازلی پاسخ دادند و «بلی» گفتند.
در روز الست «بلی» گفتی امروز به بستر «لا» خفتی
حالا امروز بعضی ها خوابشان برده است. این «بلی» با ما و در نهاد ماست. همه اعتراف به ربوبیت حق کردند. و کسی نمی تواند حق را انکار کند. کسانی که انکار می کنند فقط به لفظ می گویند و یا اینکه عناد با چیزی دارند. در ضمیر هرکسی این هست که یک مبدئی دارد. البته ممکن است نتواند مبدا خود را شناسایی کند و در مصداق دچار اشتباه شود. ملحدین، اشتباه مصداقی دارند. اگر از آنها بپرسی که مبدا شما چیست یا می گویند نمی دانیم یا چیز اشتباهی را میگویند.
