چرا انسان میتواند قصه بگوید؟
انسان تنها موجودی است که قصه می گوید، هر موجودی خودش را می تواند آنچه هست را نشان بدهد اما نمی تواند قصه بگوید. وقتی شعور بچه مقداری رشد می کند، مادر برای فرزند، قصه می گوید و با قصه، زندگی برای این بچه آغاز می شود. چرا انسان می تواند قصه بگوید ؛ در تعریف انسان، حکمای سابق مانند ارسطو گفته اند که انسان، حیوان ناطق است اما شاید بتوان به گونه دیگری هم انسان را تعریف کرد و بگوییم: «انسان، حیوان قصه گو است»
قصه گویی را می توان فصل ممیز انسان از سایر موجودات دانست، زیرا این خصلت، ویژه انسان است. حال سوال این است که چرا انسان می تواند قصه بگوید ؟ زیرا عقل دارد و از زمان و مکان فراتر می رود؛ انسان می تواند قید های ایجاد شده توسط زمان و مکان را بشکند. شاید دلیل محکم تری که بتوان برای این سوال این است که: انسان، مظهر خداوند است. این درحالی است که خداوند نیز قصه گو است.
آیا خداوند قصه می گوید؟ بله در آیه قرآن می فرماید: {نَحْنُ نَقُصُّ عَلَیْکَ أَحْسَنَ الْقَصَصِ} یعنی ما قصه می گوییم برای تو آن هم بهترین قصه ها؛ انسان به دلیل جنبه جسمانی که دارد، در زمان و مکان گرفتار است اما به لحاظ جنبه مظهریت حق تعالی بودن خود، جنبه آسمانی و فرازمانی و فرامکانی دارد.
برای مشاهده ویدئوهای بیشتر به بخش برنامه معرفت مراجعه کنید
بسیار عالیست!
با سلام و احترام علاقمند هستم بدانم نظر استاد درباره ی آموزش فلسفه به کودکان چیست؟ متشکرم .
سلام
جهت اطلاع شما ، در برنامه ۱۸۰ درجه مناظره ای با همین موضوع انجام شد که می تونید اون برنامه دانلود کنید و استفاده کنید.
البته حقیر هم مثل شما علاقه مندم تا این سؤال رو از حضرت استاد بپرسم.
سلام قبل از پرسیدن چنین سؤالی باید معلوم شود که منظور از “فلسفه برای کودکان” همان برنامه ی خاصی است که در سال ۱۹۶۹ توسط متیو لیپمن معرفی شد یا که فلسفه می تواند هرچیزی باشد و کودک می تواند هرگونه تعریف شود و غیره
از وقتی که نام این برنامه و کتاب هایش با نام “فلسفه برای کودکان” وارد ایران شده است تعریف های گوناگونی از آن به عمل آمده است و بعضا الان بعضی خود مدعی ارائه ی مدلی از آن به شکلی ترمیمی یا ایرانی یا اسلامی هستند.
الان ده ها سخنرانی در شهرهای مختلف و کارگاه های گوناگون برای کاربردهای متعدد با چنین نامی در ایران طراحی شده است که بعضا ارتباطی هم با خود این برنامه یا روح این برنامه ندارد و تنها بهره بردن از لفظ مشترک است.