دوست عزیز SHPEGAH سلام .
هنوز یک ساعت هم نشده است که گفتگوهای فوق با عنوان “تقدیم به دکتر دینانی” را دیده ام . نظرات شما را هم با دقت مطالعه نمودم .
البته با شما از دو سه روز قبل در مبحثی دیگر ” اگر روزی متوجه اشتباه خود شویم” با نام مهندس …… گفتگو داشته ام .
نمیدانم چرا پس از مطالعه نظرات شما ، این مصرع مولوی برایم تداعی شد :
چابک سوار حضرتم امشب مرا تندست خو
اگر برید تو عمق متن نوشته شده توسط آقا مصطفی ، خواهید دید که آنچه گفته اند از اعماق دل ایشان برخاسته است .
و اهل فن ، تصنعی نبودن آن متن را گواهی میدهند. توجه داشته باشید متن هائی که از دل می جوشد دست آدم نیست .
ضمن اینکه در متن ایشان ، بوی تملق و یا بت سازی موجود نبوده است . ایشان نهایت تقدیر و سپاس قلبی خود را به جناب دکتر دینانی تقدیم نموده بودند . انصافاً قدری تند رفتید .
اما راجع به جناب دکتر دینانی عزیز بحضورتان عارضم من اینک وارد ۷۰ سالگی شده ام و در سال ۱۳۵۱ از یکی از معتبر ترین دانشگاهای ایران فارغ التحصیل شده ام . در سال ۱۳۴۱ در سن ۱۳ سالگی به توفیق الهی ، قرآن مجید ، شاهنامه فردوسی ، گلستان سعدی ، دیوان حافظ ، رباعیات خیام و دو بیتی های بابا طاهر و کتاب مناظره شبهای پیشاور را یک دور تمام خواندم .
منظورم رجز خوانی نیست و در چند سطر بعد معلوم میشود . در طول پنجاه شصت سال گذشته پای صحبت بزرگان زیادی بوده ام و بهره های زیادی برده ام . ضمن اینکه از استعداد خدادادی خوبی برخوردار بوده ام .
اینک گواهی میدهم در این مدت طولانی شخصیتی به توانائی جناب آقای دکتر دینانی و جناب آیت الله مصباح یزدی ، از لحاظ قدرت تشریح مباحث پیچیده عقیدتی و حکمتی ندیده ام . زیرا این دو بزرگوار ، بیانشان با منطق قوی همراه است . گفته های عرفا را با منطق ، به حلوا تبدیل نموده و تحویل میدهند. البته برای آقای مصباح ، آرزو داشتم که کاش وارد دنیای سیاست نمی شدند و یک بار ، اعتقادم را خدمتشان نوشتم .
در خاتمه عرض می نمایم که تمجید فوق ، نفی بزرگان علمی و مذهبی دیگر ما نمی شود .
