با سلام
در اینجا که فرمودید ” شما هستی را محدود به زمان نمودید که اول باید منطق ایجاد شود یا فلسفه … اگر چنین باشد بفرمایید آیا پیدایش فلسفه منطقی بوذه یا غیر منطقی؟”
مراد بنده این است که علم مجرد است و مبدا زمانی ندارد بلکه مبدا کشف یا تجلی دارد
اینکه فرمودید کاربرد منطق دراینجادقیقا همین بود که بحث را منطقی و براساس اصول و قواعد موافقت شده توسط دوطرف بحث پیش ببریم ولی شما درهمان ابتدا باشروع یک بحث منطقی مخالفت کردید” لطفا در این خصوص مشخص نمایید که با توجه به فرمایش شما که هر کس راهی مختص به خود برای رسیدن به حقیقت دارد آیا توافق رسیدن مفهوم پیدا میکند؟ چون من راهی مختص به خود دارم و شما راهی مختص به خود در حالیکه شما اکنون قائلید میتوان به توافق رسید !!!
اینکه فرمودید بنده به مقام مافوق انسانی اصلا اشاره ای نکردم که میگویید توجهی ندارم چون هنوز صحبت در داخل همین دایره ای است که شما فرمودید
بنده میگویم درداخل همین دایره هم همین حضور امکان پذیراست چه برسد به خارج از دایره به عرض می رسانم انسان یک کل است که در انواع و افراد متجلی شده شما وقتی می گویید انسان کل را در نظر دارید یا افراد را؟ مسلما در مفاهیم فلسفی مراد کلیت انسان است نه افراد
در خصوص در مقامات والا ادب مع الله اقتضائاتی دارد که به عبد اجازه نمی دهد در امور دخالت نماید و همه چیز بربای عبد حضور است و هیمان
استنادی که برای این جمله دارید لطفا افراد یا اشاره به کتاب افراد نباشد براساس یک استناد علمی دقیق و یا صرفا قرآن کریم باشد عارضم خداوند در سوره ص میفرماید: * قالَ یا إِبْلیسُ ما مَنَعَکَ أَنْ تَسْجُدَ لِما خَلَقْتُ بِیَدَیَّ أَسْتَکْبَرْتَ أَمْ کُنْتَ مِنَ الْعالینَ* ضمن تفاسیر مراد از عالین افرادیست که در حضور محضند.این سر رشته راه برای ماست چرا که انسان در سیر انفسی در مراتب عوالم به مراتبی خواهد رسید
که بسیار شریفتر و افضل تر از الفاظ است و در قالب مفاهیمی است که لفظ از بیان آن عاجز است و ادراک آن صرفا با اتحاد وجودی حاصل می گردد.مثلا حتی اصطلاحاتی نظیر جنات تجری من تحت الانهار و یا واژه ویل در قران . با انیکه ئر قالب لفظ در آمده حقیقت آن قابل بیان نیست. چراکه در قران کریم بارها از واژه و ما ادراک… استفاده شده وَ ما أَدْراکَ مَا الْقارِعَهُو وَ ما أَدْراکَ مَا الْحَاقَّه و ما ادراک ما لیله القدر و…
در پایان اینکه فرمودید چون افراد جایزالخطااند ولی قرآن از خارج از دایره هستی است … خارج از دایره هستی عدم است و عدم وجود ندارد و لفظ آن هم به برکت وجود است چراکه عدم را نبودن وجود تعریف می کنیم. قران از مبدا وجود و هستی است متن و بطن دایره هستی است نه خارج از دایره هستی
