ممنون از دوستان
هدف من از طرح این سوال پاسخگویی باتوجه به محفوظات ذهنی واستفاده از علوم سایر علما نبوده
هدف اصلی من این بوده که دایره ذهنیمونو خیلی وسیعتر از اینی که هست ببریم و بسطش بدیم واصلا بیایم از اون دایره بیرون
واز بیرون به قضیه نگاه کنیم
چهارچوبهای ذهنیمونو رها کنیم(به تعبیری تقوای الهی پیشه کنیم)
اصلا از نگاه خالق به مخلوق نگاه کنیم
به این شکل که (راهکاریکه خدمتتون عرض کردم 🙂
فرض کنیم ما یک انسان تنها در این جهانیم و برای رهایی از تنهایی میخواهیم یک همدم برای خودمان خلق کنیم چکار میکنیم؟؟؟
شاید اول با چوب برای خودمون یک عروسک بسازیم و با اون حرف بزنیم
ولی حس واقعی میبینیم که نداره
بعد یک داستان بسازیم و اونو بعنوان یک شخصیت داستان بذاریم
ولی باز میبینیم که واقعی نیست
میایم یک ربات هوشمند میسازیم که دقیقا شبیه به خودمونه ولی افکار و رفتارو صحبتهاش مال خودشه نه دیکته شده توسط خودم
این موقع است که دیگه قابل اعتماد نیست چون ممکنه سرکشی کنه و برای خودم دردسر ایجاد کنه . حالا باید چکار کرد؟؟؟
میام اول توی کامپیوتر رفتارشو شبیه سازی میکنم و اونجا تربیتش میکنم که قابل اعتماد باشه و مطمئن بشم هیچوقت به من آسیبی نمیرسونه بعد میکنم همدم و انیس و مونس خودم درسته ؟؟؟
حالا چطوری اینکار رو میشه کرد؟؟؟
دیگه الان با پیشرفت علم و تکنولوژی اینکار شدنیه
یعنی تمام کارها و رفتارها و تمام انتخابهای جلوی راهه اون ربات رو میتونیم بررسی کنیم وایده آل ترین حالت یک ربات رو از اون استخراج کنیم و همدم خودمون بکنیم
مکانیک کوانتوم هم دقیقا همینو میگه
یعنی انتخاب همه مسیرها ورفتن همه راهها
ودرنتیجه به احتمال خیلی زیاد بیش از یک ربات ایده آل خواهیم داشت!!
آیالازمه فقط یکیشو انتخاب کرد؟؟؟
بهتروجالبتر نیست که تنوع ربات ایده آل داشته باشیم به جای یک ربات ؟؟؟؟؟
براین اساس است که من میگم یک دین برتر نداریم بلکه میتوان تنوع دینهای برتر داشته باشیم
منظورمن از دین آیین ومنش است نه معنی تحت اللفظی آن
