در پاسخ به پرسش نخست هر شیی ممکن پس از موجود شدن از حیث ماهیت هر لحظه وابسته به علل ماهوی خود شامل علل صوری و مادی برای قوام خود می باشد، اما از حیث وجودی به صرف اینکه موجود است ضروری و مشمول وجوب بوده و چون ضرورت بیانگر بی نیازی است باید نیاز آن را در امری غیر از ضرورت آن یافت.
از آنجاییکه وجود از وحدت خارج نمی باشد، وجود هر شیی نیز از آن وجود واحد جدایی ناپذیر و مستقل نبوده و یا به عبارت دقیق تر به تمامی وابسته به آن است. پس در پاسخ به سه پرسش دیگر هر شیی ممکن که به وجود آید از حیث وجود تنها نمود، تجلی، ظهور، مرتبه، نشانه ای … (تفکیک ناپذیر) از آن وجود مطلق می باشد.
