مطالب ارائه شده رابیشترخواندم وبرعکس شمادوست عزیزبرایم خیلی جذاب بودوازاین مصنوع بشردرحال وساخته بشردرآینده درحیرت شدم وممنون ازاین عزیزکه افکاروایده هایش راسالهاوقت صرف کرده بامابه اشتراک گذاشت.من که خیلی بهره ولذت بردم.منتهامن نفهمیدم که چالش این دوست عزیزاین است که شایدزمانی بشرازاین مصنوع واثرخودومضراتی که درپی داردپشیمان شود؟اگرسوال این باشدمن حرفی ندارم که پشیمانی دربیشترعرصه های تاریخ دیده شده ولی سوال دراین سایت بی معنی است.ولی من ازنوشته هایش این برداشت راکردم که ایشان می خواهندبگویندکه این مخلوق بشربه جایی می رسدکه بالترازانسان می نشیند ومنطقشان این است ومی خواهندبه این برسندکه قدرت استدلال وابداع خواهدداشتکه البته دوستان دیگرمون ثابت کردندعملی نیست.حال اگربه فرض محال یک چنین موجودی خلق شودانسان نیست،انسان یک اثرقابل مشاهده پیچیده واعجاب انگیزنیست وحتی به جرات میتوانم بگویم بدون من درونی هیچ نیست .یعنی اگر این موجودقابل مشاهده بااثرها ومنطق وابداع و…اگرمحاط من درونی نباشدهیچ نیست.عقیده ای که عرفادرموردجهان دارندوتنهاوسیله ای برای رسیدن به خودواقعی خودمی دانند وغیرازاین برای ان هوهویتی دیگرقائل نیستند.این آثاررایک (من)درک می کنداگرآثاربیرون درک نشود باهیچ فرقی نداردانسان معلق ابن سینا فیلسوف بزرگمون رومطالعه کرده اید؟شمااطلاعاتی ازدرک حضوری که بژرگانمون ازان صحبت می کنند وبه ان رسیده انددارید؟بعیدمی دانم.اگرهم شنیده باشیددرحدالفاظ به انهاباوردارید.درک حضوری اصیلت ازدرک حصولی است ومحیط به ان است.خلق مصنوع باحضورغیرممکن است .حصولیات ماتنهابرای رسیدن به درک حضوراست درک حصولی وسیله است برای رسیدن به هدف (درک حضوری )وزمانی باید انسان این وسیله راکناربگذارد.منطق واستدلال و….تنهابرای رسیدن به هدف است .هدفی که سواربروسیله است.هدف رسیدن به خودواقعی است که درمن وجودداشته ومن نمیشناختمش به درستی واین تنهابه دست خودمن امکان پذیرهست ونه هیچ کس وهیچ مصنوع دیگر.رباطدرون نداردکه بشناسدش وبه درون من هم راه ندارد که بخواهدمرابشناسد.
