بده آن باده جانی که چنانیم همه (دیوان شمس)

مشخصات فایل برنامه معرفت هفتم مهرماه ۱۳۹۶

موضوع برنامه: تفسیر «بده آن باده جانی که چنانیم همه» از دیوان شمس

عنوان فصل: ردپای عقل و عشق در عاشورا

مدت زمان برنامه: ۴۵ دقیقه

حجم فایل ویدئویی: ۱۰۸ مگابایت (MP4)

حجم فایل صوتی: ۱۸ مگابایت (MP3)

مختصری از متن برنامه:

بده آن باده جانی که چنانیم همه        که می از جام و سر از پای ندانیم همه

همه سرسبزتر از سوسن و از شاخ گلیم     روح مطلق شده و تابش جانیم همه

جان ما را به صف اول پیکار طلب         ز آنک در پیش روی تیر و سنانیم همه

در پس پرده ظلمات بشر ننشینیم        ز آنک چون نور سحر پرده درانیم همه

انسان با عقلانیت خود، بر هوی و هوس ها حکومت می کند و آنها را کنترل می کند؛ گاهی نیز ممکن است برعکس باشد و برده هوای خود باشد. انسان دارای هر دو استعداد هست. قصه ای هم هست که: «سالکی پیش پادشاهی رفت که فرعون صفت بود؛ به او گفت تو پادشاه نیستی، برده ای و بلکه من سلطانم؛ پادشاه تعجب کرد که تو فقیر تهی دست چگونه سلطان هستی و من چگونه سلطان نیستم وقتی در حال حکومت هستم. گفت تو برده ای چون هواها و هوس ها بر تو حکم می رانند. تو بنده هوس های خویش هستی»

هوی و هوس رنگارنگ هستند اما اگر بخواهیم خلاصه گویی کنیم، می توان در دو صفت آنها را یافت: خشم و شهوت (خواستن بی حساب) همه خواسته ها، خواستن بی حد و حساب است و از طرف دیگر، غضب دارد برای اینکه از این خواسته های بی حساب دفاع کند. شهوت و غضب خلاصه همه مشکلات بشر است.

امام حسین (ع) در آخرین شب حیات اش هم دعوت به تفکر و تذکر می کرد. تذکر در فارسی به معنی به یادآوردن است یعنی عقل ات را به یاد بیاور. تذکر نوعی تعقل است. بدون تعقل نمی توان تذکر داشت. امام حسین (ع) مظهر آزادگی و رئیس آزادگان است.