معنی لا احب الآفلین

مشخصات فایل برنامه معرفت هفتم اردیبهشت ۱۳۹۷

موضوع برنامه: معنی لا احب الآفلین

عنوان فصل: بررسی سوالات بینندگان برنامه معرفت

مدت زمان برنامه: ۴۶ دقیقه

حجم فایل ویدئویی: ۱۱۲ مگابایت (MP4)

حجم فایل صوتی: ۱۸ مگابایت (MP3)

مختصری از متن برنامه:

ای طایران قدس را عشقت فزوده بال‌ها       در حلقه سودای تو روحانیان را حال‌ها

در لا احب الآفلین پاکی ز صورت‌ها یقین        در دیده‌های غیب بین هر دم ز تو تمثال‌ها

افلاک از تو سرنگون خاک از تو چون دریای خون   ماهت نخوانم ای فزون از ماه‌ها و سال‌ها

چیزی که پایدار نیست نمی شود به آن دل بست. چیزی که افول می کند شایسته دلبستگی نیست. پس به ماه، ستاره و خورشید و به هر نوری غیر از نور واقعی و هر آنچه واقعی نیست و کل این عالم نمی توان دل بست چون باقی نمی ماند. آن چیزی که افول ندارد شایسته دلبستگی است، آن چیزی که برای همیشه ناپدید و نابود نمی شود جز ذات حق تبارک و تعالی نیست. معنی لا احب الآفلین یعنی هر چیزی که افول داشته باشد شایسته دلبستگی نیست.

عالم یکی است، عالم تنها کره زمین نیست. از نظر متکلمین عالم یعنی ما سوای حق. آن چیزی که غیر خداست عالم است. برخی از دانشمندان امروزی احتمال می دهند که عوالم زیادی داشته باشیم می گویند عوالم ممکنه. حتی اگر بپذیریم که عوالم ممکنه می تواند وجود داشته باشد بهترین عوالم ممکنه آن عالمی است که ما در آن هستیم.

حالا چرا می گویند این عالم بهتر است این یک قاعده عقلی دارد. حکمای بزرگ می‌گویند ترجیح بلامرجح، ترجیح بلامرجح محال است اگر هزاران عالم ممکن باشد و بخواهد به وجود بیاید آن ترجیح دارد. آنچه که واقع می‌شود یک ترجیح در آن است. این را می‌گویند ترجیح بلامرجح محال است پس این عالم یک ترجیحی بر عوالم دیگر داشته که ممکن بود وجود داشته باشد.

معنی لا احب الآفلین یعنی طلب جاودانگی

این عالم بهترین عالم است، این عالم در عین اینکه بهترین عالم است افول دارد، پس چون افول دارد نمی توان به آن دل بست. آنچه شایسته دلبستگی است که با اطمینان بتوان به آن دل بست و آن خالق بهترین عالم است و افول ندارد و جاودان است. انسان بر اساس فطرت، جاودانه طلب است انسان چیزهای باقی را می خواهد و برای همیشه هم می خواهد.

انسان جز به نامحدود رضایت نمی دهد، حالا می توان به نامتناهی و نامحدود رسید؟ امید است به رسیدن. در شریعت مقدس اسلام و ادیان الهی به همه اعمالی که یک مومن انجام می دهد یا در همه اعمالی که یک مومن انجام می دهد باید قصد قربت داشته باشد. تقرب یعنی نزدیکی این نزدیکی، نزدیک تر می شود و دائم نزدیک و نزدیک تر می شود. برای اینکه این تقرب حقیقی باشد آخرین مرحله تقرب که حصولی است تحقق پیدا کند دو راه وجود دارد یک راه این است که از خود فانی شویم، اگر از خود فانی شویم و خود را نبینیم انسان درمی یابد که چیزی نیست. من نیستم و آن چیزی که من به آن دل بستم نیست ولی جاودانگی هست.

راه دوم این است که خود را ببینیم، فانی نشو، باش اما به تحول دائم باور داشته باش. تحول دائم یعنی بنشینم یا بروم، بمانم یا بروم. این حرکت جوهری صدرالمتالهین است. بروم اگر این رفتن دائم و ابدی باشد راه وصول امکان پذیر است.

البته ما عالم را بی‌ارزش نمی‌دانیم هر چیزی در این عالم بی‌ارزش نیست. از ذره تا کهکشان در جایگاه خودش ارزش خودش را دارد اما همه ارزش‌ها از یک ارزش مطلق‌اند. یعنی جلوه‌های حق‌تعالی هستند. عالم هم در جایگاه خودش معتبر و قابل اطمینان است اما در حد جلوه بودن. کلمات حجت و موجه کلمات بسیار مهمی هستند، موجه از وجه می آید، وجه از صورت می آید انسان وجه دارد یعنی صورت دارد چیزی در این عالم نیست که وجه نداشته باشد. چیز غیرموجه در این عالم نیست. وجه هم یک وقت وجه ظاهری است و یک وقت وجه سیاسی، اجتماعی و فرهنگی. حتی قضایای منطقی وجه دارند. نه تنها حجت وجه است زندگی هم موجه است و عالم هم موجه است.

اگر هر عمل توجیه دارد هر فعلی توجیه دارد هر عالمی وجه دارد پس وجه عالم وجه الله است. عالم وجه خداست. اگر مردم بدانند که عالم حجت موجه خداوند است آن وقت می دانند که در وجه حق زندگی می کنند. زندگی شان وجه است و باید از وجه به ساحل وجه رفت. این درس توحید است.