زین دو هزاران من و ما ای عجبا من چه منم

مشخصات فایل برنامه معرفت پنجم خرداد ۱۳۹۶

موضوع برنامه: زین دو هزاران من و ما ای عجبا من چه منم

عنوان فصل: شرح اشعار مولوی

مدت زمان برنامه: ۴۷ دقیقه

حجم فایل ویدئویی: ۱۱۰ مگابایت (MP4)

حجم فایل صوتی: ۱۸ مگابایت (MP3)

مختصری از متن برنامه:

زین دو هزاران من و ما ای عجبا من چه منم         گوش بنه عربده را دست منه بر دهنم

چونک من از دست شدم در ره من شیشه منه         ور بنهی پا بنهم هر چه بیابم شکنم

زانک دلم هر نفسی دنگ خیال تو بود               گر طربی در طربم گر حزنی در حزنم

تلخ کنی تلخ شوم لطف کنی لطف شوم         با تو خوش است ای صنم لب شکر خوش ذقنم

فضای شعر، ساختار شکنانه است. امروزه برخی از نحله های فلسفی غرب، اسم شان «فلسفه ساختار شکن» است. به نظر من این فیلسوفان ساختار شکن اروپا اگر این شعر مولوی را می خواندند، از حرفهایی که می زنند، دست بر می داشتند. مولوی در این شعر می گوید: «هرچه بیابم شکنم»

مولوی در آغاز از من و ما صحبت می کند، همه فارسی زبانان معنی این دو کلمه را می دانند. سوال اینجا این است که اگر من نباشد، آیا «ما» وجود دارد؟ چندین «من» ما را می سازد. من انسان می تواند به صورت های مختلف تجلی کند. «منِ واقعی و حقیقی» خداوند است. خداوند می فرماید: {انی انا الله} یعنی «من، من هستم»

اگر شخصی وارد جلسه ای شوید که شما آنها را نمی شناسید و آنها نیز شما را نمی شناسند، آنها از شما می پرسند که خودتان را معرفی کنید، شما در پاسخ بگویید که: من، من هستم! خنده دار است. اما خداوند می گوید، من من هستم اصلا خنده دار نیست زیرا من واقعی اوست. هر صفتی که برای خداوند ثابت باشد، همه صفات «من» اوست. من حقیقی، به آدمها اجازه داده است که بگویند، من؛ اگر حق تعالی، «من» نبود هیچ منی در عالم وجود نداشت.

هر انسانی یک «من» است. سوال مهم در اینجا این است که تفاوت این من با «من حق تعالی» چیست؟ آیا این مسافت دور است؟ به یک معنی دورترین است و هم نزدیک ترین است. تناقض نمی گویم. این فاصله به اندازه ای است که شما، پا روی من خود بگذارید.