حبّ علی (ع) در اشعار جامی

مشخصات فایل برنامه معرفت چهارم تیرماه ۱۳۹۵

موضوع برنامه: شرح غزلی با مطلع «قَد بَدا مشهدُ مولاىَ أنیخوا جَمَلى»

عنوان فصل: شرح اشعار جامی

مدت زمان برنامه: ۵۰ دقیقه

حجم فایل تصویری: ۱۳۱ مگابایت (MP4)

حجم فایل صوتی: ۱۹ مگابایت (MP3)

مختصری از متن برنامه:

قَد بَدا مشهدُ مولاىَ أنیخوا جَمَلى       که مشاهد شد از آن مشهدم انوار جلى

رویش آن مظهر صافى است که بر صورت اهل       آشکار است در او عکس جمال ازلى

چشمم از پرتو رویش به خدا بینا شد       جاى آن دارد اگر کور شود معتزلى

زنده عشق نَمُرده است و نمیرد هرگز        لا یزالى بُود این زندگى و لم یَزَلى

در جهان نیست متاعى که ندارد بَدَلى     خاصه عشق بود منقبت بى بَدَلى

جامی در معرفت، ولایی بوده است. در این شعر و اشعار دیگر او این اخلاص به ساحت مولا نشان داده شده است، این مرد بزرگ زمانی که چشمش به مشهد و گنبد و بارگاه حضرت علی(ع) می‌افتد، این شعر (قَد بَدا مشهدُ مولاىَ أنیخوا جَمَلى) را می‌سراید و چقدر هم خوب سروده است. این بینایی نتیجه ولایت علی (ع) است. همان عقل درست، خرد و تعقل، یعنی راه حضرت علی (ع) راه راست است و چشم بینا می‌تواند در این راه حرکت کند. منظور از بینا شدن، دیده کور و بینا شده نیست چرا که چشم ظاهر، ظواهر را می‌بیند اما این چشم باطن چشم خرد است.چشم باطن جامی نشانه تشیع خالص او است، هر چند سنی‌مذهب بوده است، نکته دوم از این ابیات، اشعری بودن جامی مشخص است. جامی در این شعر طعنه‌ای به معتزله می‌زند. جنگ بین اشاعره و معتزله از گذشته تاکنون جنگ خونینی است که به لحاظ فکری از قرن‌های اول اسلام تا به حال ادامه دارد.